In onze moderne samenleving zien we een verandering in de eetgewoontes van Nederlandse jongvolwassenen. Ze kiezen er steeds minder vaak voor om zelf te koken en geven de voorkeur aan ongezonde thuisbezorgmogelijkheden. Ondanks deze trend, hechten ze nog steeds belang aan lekker en gezond eten in hun leefpatroon. Waar vroeger eten als een noodzakelijkheid werd gezien om de dag door te komen, willen we nu als Nederlanders van eten een genietmoment maken en ons laten afleiden van stress. Bovendien zijn thuisbezorgmogelijkheden vaak duur en jongvolwassenen verdienen doorgaans niet genoeg om dit regelmatig te kunnen bekostigen. Om te voldoen aan hun gezonde eetwensen en het eet-genietmomentje, moeten ze dus hun kookkunsten benutten. In deze blogpost neem ik jullie mee, hoe ik mijn onderzoeksmethode, genaamd Contextual Inquiry heb toegepast, om mijn doelgroep beter te leren kennen.
Doelstelling
Het doel van mijn onderzoek is om te ontdekken hoe we jongvolwassenen kunnen ondersteunen en motiveren met behulp van een interactieve applicatie, om gezonde eetgewoontes toe te passen bij het kiezen en bereiden van hun avondmaaltijden.
Wat is een contextual injuiry?
Contextual Inquiry is een superhandige interviewmethode die je helpt om mensen te bevragen, terwijl ze bezig zijn met de dingen waar jij in geïnteresseerd bent. Het is als onderzoeker een geweldige manier om meer en betere informatie te verzamelen over hoe mensen dingen doen en waarom ze dat zo doen. Tijdens mijn eigen onderzoek heb ik gebruikgemaakt van deze methode om Nederlandse jongvolwassenen beter te leren kennen. Ik heb deelnemers geworven die samenwonen met vrienden of familie en ongeveer één keer per week het avondeten bereiden.
Het vinden van een balans
Het is best wel een uitdaging om tijdens een Contextual Inquiry-onderzoek de juiste balans te vinden tussen observeren en interviewen. Aan de ene kant zijn observaties superhandig, omdat je echt ziet hoe mensen zich gedragen in de praktijk. Maar anderzijds bieden interviews juist weer de kans om dieper in te gaan op wat mensen echt denken en voelen. Dus eigenlijk heb je beide nodig om een compleet beeld te krijgen van de deelnemers, hun motivaties en hun gedachten.
Een goede voorbereiding is het halve werk
Bij een contextual inquiry bereid je je net als bij andere interviews voor. Je formuleert hoofd- en deelvragen en bepaalt je doelgroep. Om deelnemers te werven, gebruik je verschillende recuiting strategieën, zoals proxy en public advertisement. In mijn onderzoek heb ik beide strategieën toegepast, door contact te leggen met vrienden en kennissen uit mijn directe netwerk en online advertenties te plaatsen. Nadat je je doel hebt vastgesteld en de deelnemers hebt verzameld, is het tijd om de contextual inquiry in te richten.
Voor een goede voorbereiding schrijf je een script waarin je de benodigdheden, voorbereidingen, locatie, introductie, ijsbrekende vragen, observatie en afronding beschrijft. Je geeft ook aan hoeveel tijd elk onderdeel in beslag neemt, zodat de deelnemer weet hoeveel tijd ze moeten vrijmaken. Om de deelnemer goed voor te bereiden, stuur je een informatiebrief met het doel van het onderzoek, privacy-gerelateerde informatie en praktische details. Nu ben je helemaal klaar om de contextual inquiry daadwerkelijk uit te voeren. Maar ik geef je natuurlijk nog graag een tip mee! Voer eerst een pilot uit, op basis van die ervaringen kan je kijken wat er goed of fout ging, je script waar nodig aanpassen en inzien of je daadwerkelijk informatie ophaalt die relevant is voor het beantwoorden van jouw onderzoeksvragen!
Het grote moment van de uitvoering!
En dan is het zover, je bent op locatie met de deelnemer en het is tijd om de contextual inquiry uit te voeren! In mijn onderzoek heb ik de deelnemers hun avondeten laten bereiden. Ze mochten zelf het recept kiezen, omdat het belangrijk is dat het aansluit bij hun standaard en persoonlijke voorkeuren. Bovendien bood dit een kans om te ontdekken waarom ze voor dat specifieke recept kozen en hoe gezond ze het recept vonden.
Als je naar het script kijkt dat ik eerder hierboven heb weergeven, zie je dat ik eerst algemene vragen aan de deelnemers stel. Met deze vragen kan ik al gedeeltelijk antwoorden krijgen op mijn onderzoeksvragen. Maar juist door daarna de observatie uit te voeren, kan ik meer diepgang bereiken. Het is een uitdaging, maar dat is waar de hele methodiek om draait. Geloof me, het is hard werken als onderzoeker tijdens het afnemen van een contextual inquiry.
Een berg aan informatie
Na het uitvoeren van de contextual inquiry, beschik je als onderzoeker over een enorme hoeveelheid data. Deze data vormen eigenlijk een soort berg. Om de data te organiseren, kun je bijvoorbeeld gebruikmaken van de methode genaamd Affinity Mapping. Hiermee kun je de data per onderwerp verzamelen en krijg je een overzicht.
Om mijn data vervolgens nog overzichtelijker te maken, heb ik user need stories gecreëerd. Ik heb drie mogelijke gebruikers gevisualiseerd en hun behoeften en doelen geformuleerd op basis van de data die ik tijdens de contextual inquiry heb verzameld. Op deze manier zorg je ervoor dat jouw onderzoek overdraagbaar is. De creatievelingen en ontwikkelaars binnen mijn team konden namelijk op basis van deze gebruikers de applicatie vormgeven en realiseren!
Reflectie op basis van het model van Korthagen
De term 'Contextual Injuiry' was voor mij ook nog geheel nieuw, dus ik startte een nieuw avontuur binnen rol als onderzoeker. Ondanks mijn enthousiasme merkte ik ook dat ik onzekere gevoelens had. Het werken met onbekende participanten was een uitdaging voor mij, aangezien het buiten mijn comfortzone lag. Want, ik ben niet persé iemand die staat te poppelen om nieuwe mensen te ontmoeten. Vanuit dat perspectief ben ik iemand die meestal via via nieuwe mensen leert kennen. Binnen dit onderzoek maakte ik ook gebruik van via via nieuwe mensen leren kennen, maar bij de eerste ontmoeting leg ik normaal geen mensen vast op video en voer ik ook niet direct een onderzoek uit. Achteraf merk ik dat mijn focus voornamelijk lag op het kookproces, terwijl het eigenlijke doel van het onderzoek was, om inzicht te krijgen in de gezonde keuze vóór het koken.
Reflecterend op deze ervaring besef ik dat ik het stukje observatie anders had kunnen indelen door bijvoorbeeld de participanten te vragen om een weekmenu voor zichzelf op te stellen. Dit zou een diepgaandere observatie hebben opgeleverd en meer antwoorden hebben gegeven op mijn onderzoeksvragen. Als leerpunt neem ik mee dat ik in de toekomst meer aandacht zal besteden aan de voorbereiding van de Contextual Inquiry, zodat ik een passende observatie kan kiezen die nauw aansluit bij de doelstellingen van het onderzoek. Kortom, in de toekomst leg ik meer mijn focus op het krijgen van de antwoorden van de centrale onderzoeksvragen. In mijn ervaring zoals hierboven geschreven, heeft mijn aandacht meer bij het werven van de participanten gelegen en bij het leren kennen van de interviewmethode.
